VAR İNSANI KÂMİL'E

VAR İNSANI KÂMİL'E

Var insanı Kâmil'e yolunu âsan eder,

Seni Hakk'a halife, mazharı Kur'an eder.

Aşk ile gir meydana, korkma canından sakın,

Alır benliğin senin, canını Cânân eder.

Gir insanın gönlüne, terk et cümle varını,

Mürşidin izin izle göresin didarını

Tenezzül et, hem bırak namus ile ârını,

Ol dem seni Süleyman mülküne Sultan eder.

Mürşidin sözün dinle, işlerin âsan olur,

Duy Hakk'ın kelâmını rehberin Kur'an olur.

Lokmandan deva iste derdine derman olur.

Senin varlığın alır, derdine derman eder.

Âşık Niyazi duydu elestü hitabını,

Bir insanı Kâmil'den okudu kitabını,

Gel doldur kadehini, iç hayatın âbını,

Hem meyhane, hem sâki, kevser dolu câm eder.