BİR YÜZE VERDİM GÖNÜL

BİR YÜZE VERDİM GÖNÜL

Bir yüze verdim gönül her dem ona dîvâne oldum

Yakarım sînemi onun aşkına pervâne ben

Geç bu sevdâdan dediler salma kavgâya başın

Ben geçerim sevdâ geçmez uğradım emrâza ben

Dost belâsıdır başıma geldi nice bin belâ

Her belâ geldikçe hamdederim ol subhân'a ben

Bir aceb sevdâya düştüm ona çâre bulamadım

Çünkü mahbûb bendedir düştüm neden sevdâya ben

Yok vücûdum çün bilinmez aşk odu nem yandırır

Bulmadı derdime devâ söyledim Lokmân'a ben

Mahv-ı mahz oldum görünmez varlığımdan bir eser

Çekseler dâre bu cismi girmezem hiç havfe ben

Ölmüşüm ölmezden evvel erdi cânım vahdete

Ol bekâ-yı gülşen-i vahdetteyim yekdâne ben

Gir bizim bahçeye gör bülbülleri efgân eder

Cümle  bülbüller içinde şeydâ gör bir tane ben

Mâverâ-yı akl içinde sohbet ettim dost ile

FEHMİ dediler bana çün vâkıfım esrâra ben