KOŞMA

KOŞMA

Aşkından bir avuç kor oldu gönlüm,

Gayri benliğimi yakar giderim.

İsrafil sûruyla sır oldu gönlüm,

Âleme hayretle bakar giderim.

Değmeden inleyen tele benzedim,

Varlığın savuran yele benzedim,

Cihana sığmayan sele benzedim,

Vahdet deryasına akar giderim.

Aşkının âteşi ciğerim haşlar,

Akıtır gözümden kor gibi yaşlar,

Güvendiğim dost da sitemle taşlar,

Taşlanır boynumu büker giderim.

Bülbül hased eyler benim âhıma,

Ancak gönül çeken düşer râhıma,

Her nazım sana, sen yüce Şâhıma,

Şâhıma derdimi döker giderim.

Gönlümün bu dertten kalmadı hâli,

Dosta varmak ister, Dostla visâli,

Leylâ'nın aşkından Mecnûn misali,

Sır vermez çöllere çeker giderim.

Canım feda kıldım sen cânânıma,

Şükür bir son buldum bu efgnıma,

Çünkü rahmet yağdı çevre yanıma,

Benlik köklerimi söker giderim.

Sevdana düşeli yâr oldu ağyâr,

Şikâyetim yoktur senden güzel yâr,

Bir ismimden başka söyle neyim var?

Zeyneb adından da çıkar giderim.