BENİM

BENİM

Bu gönül defterini

okuyup yazan benim,

Bir sırrı muammayım,

bu sırrı çözen benim.

Ben mülkü Süleymanım,

hem mülküme Sultanım,

Yedi iklim içinde

yel olup tozan benim.

Gören ben, görünen ben

her an başka biçimde,

Hem Mecnûn'un gönlünde,

 hem Leylâ'nın saçında,

Öyle bir katreyimki

yedi umman içinde,

Dalga dalga durmadan

devredip gezen benim.

Bu sırrı bilen arif,

aşk ile söyler sözü,

Bu öyle bir âlem ki

gayriye bakmaz gözü,

Leylâ, Leylâ diyerek

Mevlâ'ya döner özü,

Hem arıyım, hem petek,

bal olup sızan benim.

Ne geldim, ne giderim,

durmadan devrederim,

Hallaçcı Mansur gibi

bu dâvayı güderim,

Seni benden sorana,

Âşık Niyazi derim,

Kendi mezar taşıma

bu ismi kazan benim.