OL MEVLÂ'YA MEVLÂ'YA

OL MEVLÂ'YA MEVLÂ'YA

Cümle varından geçip, yalnız Hak ile dolan,

Âşıkın yolu gider ol Mevlâ'ya Mevlâ'ya.

Pervane gibi yanıp, aşkın ile mest olan,

Yalnız fakrını sunar, ol Mevlâ'ya, Mevlâ'ya.

Ol dostun bahçesinden lâle, sümbül derenler,

Sohbeti zevke dalıp hem maksuda erenler,

Kaldırıp perdeleri Cemalini görenler

Kendinden geçer, döner ol Mevlâ'ya, Mevlâ'ya.

Arifler meclisinde hülle donları biçip,

Kendi varlığından hem, cümle âlemden geçip,

Şol Kevser ırmağından âbı hayatı içip,

Dest-i Haydardan kanar, ol Mevlâ'ya, Mevlâ'ya.

Gece, gündüz durmadan menziline varmağa,

Huzurunda baş koyup, didarını görmeğe,

Mecnûn gibi çöllerde vuslatına ermeğe,

Âşık Niyazi yanar ol Mevlâ'ya,Mevlâ'ya.