EY GANİ MEVLA

EY GANİ MEVLA

Ey ganî Mevlâ ey hikmeti Yezdân

Alemi bir "kün"den îcâd eyledin

Dünyâ'nın fenâsın bildirdin bize

Ukbâyı kullara âbâd eyledin

İkiye ayırdın halk-ı cihânı

Kâfir biri ehl-i îmân eyledin

Kâfiri nârınla eyledin inzâr

Mûmini cennetle ibşâr eyledin

Asi'ye adlinle gösterdin azâb

Mutî'ye lütfunla ihsân eyledin

Münkiri inkârda eyledin tuğyân

Mûmini ikrârda sebât eyledin

Alemi varlığına kıldın alâmet

İnsânı zâtına mir'ât eyledin

Zâhidin zühdünü âlimin ilmin

Arifin irfânın izhâr eyledin

Esmâ ef'al evsâfındır görünen

Kendini kendine ağyar yledin

Nâdâna evsâfın eyledin hicâb

Aşıkı zülfüne berdâr eyledin

Câhildir ol gören kendini gayrı

Arifin gönlünde mihmân eyledin

Zülfünün her telinde bağlı bir mecnûn

Her birin bir yolda îsâr eyledin

Tedbîri kullara eyledin tavsîf

Takdîri fevkinde ikdâm eyledin

Ne yapar kulların elinde ne var?

Pençesin kabzinde ikbâz eyledin

İlâhî şükründen âcizdir FEHMİ

Kendini izhâra mazhar eyledin